Halfweg
Halfweg zijn we... Van optellen gaan we naar aftellen. Vanaf nu zijn we niet langer de zesde dag op kamp, maar zijn het "nog maar" vijf dagen voor we terug huiswaarts keren. Als centrumleider is het zeer interessant om te zien. Elke keer weer opnieuw sta ik verbaasd hoeveel mijn opleidingen groepsdynamica me waard (en dierbaar) zijn. De vriendjes die de eerste dag (bijvoorbeeld op de trein) toevallig gemaakt zijn worden hier en daar ingeruild voor nieuwe vriendjes. Sinds de eerste dag zoekt iedereen zijn plaatsje binnen de groep en gaandeweg zal ook iedereen zijn plaats vinden.
Daarnaast wordt de hitte stilaan ondraaglijk en ook het actieve buitenleven (en kampleven) werkt afmattender dan door velen verwacht. Het is het kantelpunt van het kamp. De basis die vandaag gelegd wordt zal de laatste dag resulteren in traantjes. En daar, lieve lezer, doen wij het allemaal voor. Bouwen aan een groep!
Het is een opdracht, een soort roeping. 11 dagen hebben wij gekregen, 11 dagen om van (in dit geval) 23 individuen een groep te maken, een groep die mekaar door dik en dun helpt. Dat bewezen onze strandventurers bij The Outsider Coast. Island Games noemen ze het daar, wij noemen het teambuilding en samenwerken. Het resultaat was spectaculair. We mogen fier zijn, want op amper 6 dagen zijn we er al in geslaagd om een groepsband te smeden, een band die alleen maar hechter wordt.
Ook onze strandjutters groeien naar elkaar toe. En wat blijkt: coöperatieve spelen slaan beter aan dan competitieve. Dat komt niet zo vaak voor, maar wij kunnen er alleen maar dankbaar voor zijn.
Tot daar deze levensbeschouwing. Ik heb genoten van mijn uurtje in de schaduw, ik ben -eindelijk- weer bij met de website. Ik hoop dat jullie genieten van de foto's, ik ga genieten van de zon. En voor zij die het nog niet gevonden hebben, ons "contactformulier" mag echt wel gebruikt worden.
Daarnaast wordt de hitte stilaan ondraaglijk en ook het actieve buitenleven (en kampleven) werkt afmattender dan door velen verwacht. Het is het kantelpunt van het kamp. De basis die vandaag gelegd wordt zal de laatste dag resulteren in traantjes. En daar, lieve lezer, doen wij het allemaal voor. Bouwen aan een groep!
Het is een opdracht, een soort roeping. 11 dagen hebben wij gekregen, 11 dagen om van (in dit geval) 23 individuen een groep te maken, een groep die mekaar door dik en dun helpt. Dat bewezen onze strandventurers bij The Outsider Coast. Island Games noemen ze het daar, wij noemen het teambuilding en samenwerken. Het resultaat was spectaculair. We mogen fier zijn, want op amper 6 dagen zijn we er al in geslaagd om een groepsband te smeden, een band die alleen maar hechter wordt.
Ook onze strandjutters groeien naar elkaar toe. En wat blijkt: coöperatieve spelen slaan beter aan dan competitieve. Dat komt niet zo vaak voor, maar wij kunnen er alleen maar dankbaar voor zijn.
Tot daar deze levensbeschouwing. Ik heb genoten van mijn uurtje in de schaduw, ik ben -eindelijk- weer bij met de website. Ik hoop dat jullie genieten van de foto's, ik ga genieten van de zon. En voor zij die het nog niet gevonden hebben, ons "contactformulier" mag echt wel gebruikt worden.
Strandventure on the Island Games
Net na het ontbijt mochten onze avonturiers alweer de fiets op richting Nieuwpoort, deze keer om de Island Games tot een goed einde te brengen. Bij deze spelen staat de groepsgeest en de samenwerking centraal. Gezien de sfeer sowieso al goed zat en de fietstocht langsheen het kanaal een extra energieboost geeft kon dit niet anders dan een succesnummer worden. Geen enkele hindernis vormde een echt obstakel voor onze groep, geen enkele opdracht kon de spirit ook maar iets laten zakken. De sfeer zat goed, het groepsgevoel zat er onbetwistbaar dik in. Weer een dikke vette duim voor The Outsider Coast.
Zo fris als een konijn... op het plein
Ok, ik geef het toe. Het is een citaat van een van onze vorige bondscoaches, Waseige, maar het beschrijft perfect wat onze jutters deze voormiddag hebben gedaan. Vermits ze de wandeling naar het strand deze voormiddag niet zagen zitten bleven we maar op het domein, klaar om -indien nodig- de schaduw op te zoeken of onze dorst te lessen. Ook hier stond teambuilding op het programma, zij het dan in lichtjes andere vorm. Samenwerken was nodig, samen spelen geweldig... en natuurlijk: blijven ademen, af en toe eens uitrusten... en oh ja, regelmatig drinken.
Oefening van geest en lichaam: Watch & Go
Het vorige duinenspel had overduidelijk succes, want de deelnemers hebben onophoudelijk gevraagd, gesmeekt (en ook wel wat gezaagd) wanneer we "nog eens zoiets" gingen doen. En wie zijn wij om zo'n dankbaar verzoek te weigeren? Gisterenavond hebben we dan maar de hoofden bij elkaar gestoken en een kleine uitdaging in elkaar gebokst: een actieve namiddag zou het zeker wel worden. Langs de ene kant vormde het crossen in de duinen onder een fijn warm zonnetje (jaja, dat is zacht uitgedrukt) een zware beproeving, langs de andere kant moesten ze nog uitgebreid beroep doen op hun geheugen om hun team de overwinning te schenken. Een gezonde geest in een gezond lichaam, ook dat is een waardig motto op dit kamp.
En toen gebeurde er dit...
Niet veel later viel het water dan nog met bakken uit de lucht. Gelukkig hadden we nog de tijd om alle tenten correct te sluiten en ons heil binnen te zoeken. Ons kampvuur viel letterlijk in het water (dat zullen we morgenavond nog eens proberen) en binnen hebben we een beetje geïmproviseerd... maar zelfs dat kon de pret niet bederven want de ambiance werd er dubbel en dik in gehouden. En na een verfrissend onweer konden we, vermoeid en verfrist, in onze slaapzak rollen. Na een week bakken in een verzengende hitte kan je ongelooflijk blij zijn met kort en krachtig onweer.